Het afscheid, mighty Moscow en het begin van de Trans Mongolïe Express

Reisblog 28-03-2015              Locatie schrijven: Listvyanka – Lake Baikal – Siberia

Zaterdag 21 maart begon al mooi, in alle vroegte pakte wij de auto in en vroeg auto, Emotioneel afscheid, knop om na de douane, tranen in het vliegtuig, druk vliegtuig naar Berlijn, nagenoeg leeg vliegtuig naar Moskou.

Aankomst is grijs en grauw met een temperatuur net boven de nul en hier en daar wat sneeuw.

Het vliegveld is vrij modern maar ook enigszins verlaten, de douane is (waar ik later achter kwam) typisch Russisch, tijdens een wisseling van de shift werd het dusdanig gezellig onder de douane ambten dat de inhoud van mijn backpack net zo goed een ak47 had kunnen zijn.

Zwaar beladen zoek ik vervolgens mijn weg in vliegveld waar ze voornamelijk Russische borden hebben, gelukkig is het treinsysteem naar het vliegveld nog iets moderner waardoor ik mooi in het Engels mijn ticket naar het centrum kan bestellen. De ticket is echter wel volledig in het Russisch waardoor ik niet kan zien hoe laat en waar ik precies aankom. Gelukkig heeft de moderne trein Aero-expres gewoon gratis wifi en kan ik mijn nieuwe Moskouse vriend Eugene Borislov een app sturen met een foto van de ticket die hij vervolgens voor mij vertaald. Ook was hij zo vriendelijk om naar het station te komen om mij daar op te wachten. Eugene is super vriendelijk en ondanks dat de meeste Russische tot zover vrijwel geen Engels sprak kan Eugene het aardig goed. Wederom is de man die mijn bagage moet checken op het station te druk met andere zaken en kan ik zo doorlopen. Eenmaal verderop wees Eugene mij op de lockers waar ik mijn backpack kan dumpen.. toch wat fijner Moskou verkennen zonder mijn slakkenhuisje. De norse onvriendelijke Rus die met moeite een locker aan mij wilt verkopen roept een wat wantrouwend gevoel op over de veiligheid van mijn spullen maar dat trekt snel weg als we het station verlaten en een gebouw ingaan waar we wat kunnen eten.

(dit gebouw leek overigens totaal niet op een plaats waar je snel eten kan vinden van buiten maar dat geheel terzijde). Zij hadden daar typische Russische gerechten zoals Borsch, Stoofpotten en Kholodets, lekker eten met veel groenten en vet vlees. Met het buikje vol gaan we op pad en proberen we zoveel mogelijk te zien in de korte tijd die we hebben, met nog 2 uur daglicht stelt Eugene voor om eerst richting het Kremlin te gaan en daar de mooie bouwwerken en monumenten te bewonderen. Ondanks dat het grijs, grauw en fris is buiten, stoort het mij niet, integendeel het heeft zelfs een dergelijke charme in Rusland.

Rusland is een trots land, dat is wel te zien, in de bouwstijl valt te zien dat het allemaal groot moet zijn, alsof ze moesten opboksen tegen een ander land wat van big bigger biggest houdt.

Naast het bewonderen van de populaire trekpleisters verteld Eugene ook veel over de huidige politieke en sociale omstandigheden in Moskou. Zelf werkt hij in de IT en behoort tot een generatie die vrijdenken en open-minded zijn. Hij vertelde dat Rusland nog steeds bol staat van de propaganda, dit zit zelfs diep verworteld in het educatie systeem. Men heeft het in Rusland niet over de tweede wereld oorlog, maar over de grote bevrijding, aldus Eugene. Rusland heeft Europa geholpen door de Nazi’s te verdrijven en volgens de Russische geschiedenis boeken moet Polen dankbaar zijn dat zij bevrijd werden, ze vergeten even te noemen dat Polen vervolgens bezet wordt door de Sovjets. Dit voorbeeld en vele andere dragen tegenwoordig bij aan een pro-Putin tendens waarbij men denkt dat Europa dankbaar moet zijn en dat iemand die tegen Putin zijn ideeën zijn, verraders zijn. Zelfs het praten over deze politieke zaken op straat ligt gevoelig en Eugene zegt dat zolang wij in het Engels praten en niet te hard er geen probleem is.

Wat ook erg opvalt in Moskou is het verschil tussen arm en rijk, in en om het centrum stikt het van de grote auto’s terwijl de sub-urbs een verloederd uiterlijk hebben. De vele dure winkels en auto’s zijn niet zo gek als je bedenkt dat er rond 10.000 miljonairs zijn in Moskou (in dollars). Alhoewel de plattelandse mentaliteit nog duidelijk voelbaar is valt het ook op dat er in vele plaatsten een sterk kapitalistisch sausje overheen is gekomen.

Wij vervolgens onze weg naar een andere deel van de stad met de Metro, wellicht heb je hier al eens over gelezen maar het klopt wat ze zeggen, de metro stations zijn stuk voor stuk kunstwerken en een Romeinse kathedraal doet er zeker niet aan te onder. Het is ook nog eens erg goedkoop en je levensverwachting blijft veel hoger dan als je bijvoorbeeld met de taxi zou gaan. De filmpjes van Dumpert zijn niet overdreven, Russische road rage kom je overal tegen en een zebrapad oversteken is een ware uitdaging die ik een adrenaline junkie zeker kan aanraden.

Wij eindigde in een Moskouse hipster tent waar vele Russische jongeren waren te vinden die op één lijn zaten met Eugene. Wat men ook zegt over het Russische bier, gewoon proberen, ook de russen brouwen zelf speciaal bieren en ik heb een heerlijke Brown Ale and Porter geprobeerd. Daarnaast was het veel te gezellig met Eugene en het was omdat ik mijn hotel nog moest vinden anders hadden we daar nog makkelijk uren kunnen zitten praten. Uiteindelijk hebben we besloten om het derde biertje nog eens in de toekomst samen te drinken, ik kan wel zeggen dat ik er een nieuwe vriend bij heb. Als je de media mag geloven dan is de wereld een zeer enge plaats met allemaal slechte mensen. Eugene bewees wederom het tegendeel, een Russische jongen die zijn vrije dag opoffert om een vreemde buitenlander te ontmoeten en zijn stad te laten zien. Ik kwam met hem in gesprek via Couchsurfing een online platform waar heel veel aardige mensen te vinden zijn. Op het moment van schrijven kan ik je zeggen dat er tot nu toe alleen maar aardige mensen geweest van heel veel nationaliteiten.

Eugene heeft mij ook goed geholpen met het uitleggen van het Metro stelstel, zonder moeite kom ik aan bij het station wat dicht bij mijn hotel ligt. (ongeveer 15 minuten lopen) het is 12:00 uur als ik begin te lopen, het sneeuwt, de straten zijn verlaten, het is donker en ik wordt omringd door lelijke Sovjet flatgebouwen. Ik verifieer de looprichting en ga op pad, na 30 minuten lopen begin ik toch aardig nerveus te worden. Verderop staat een groepje russen, toch maar even checken.. oh ja ik spreek geen Russisch! Met handen voeten en foto’s van de kaart met de route probeer ik mijzelf duidelijk te maken. Ze laten een route zien via hun google maps op een telefoon en ik loop de andere kant op. Uur later, nog steeds geen hotel te vinden, zenuwen slaan om in lichte paniek, dan maar een benzinestation proberen, kijken of ik daar een taxi kan regelen die mij dan wel even naar het hotel kan rijden. Wederom met handen en voeten wordt het haar duidelijk dat ik een taxi zoek. Helaas kan zij geen nummer vinden en heeft de computer waar ze achter zit geen internet. Na nog tien minuten lopen kom ik een ander hotel tegen waar ik de richting probeer te vragen. Uiteindelijk kom ik na anderhalf uur aan bij het juiste hotel, een mooi avontuur maar wel donders spannend in een Moskouse sub-urb met zo’n grote tas op je rug, helemaal alleen.

De volgende ochtend probeer ik weer vele Russische gerechten, stuk voor stuk lekker! Specialiteiten zoals Blinji, Kavska en Russische worsten. Heerlijk.

Beneden bij de receptie kies ik het zekere voor het onzekere, ik moet op tijd arriveren bij mijn trein en dus laat ik een taxi komen. Drie bijna-ongeluk ervaringen en de vele bizarre sovjet auto’s verder kom ik aan bij Yaroslavski station, het startpunt van de Trans Mongolïe Express. Snel sla ik nog even wat Vodka in en Russische snacks, altijd goed voor socializen. Nadat ik met de trein en de provodnika (trein conciërge) op de foto ben geweest zoek ik mijn tweepersoons coupe op, toevallig in het eerste treinstel en de eerste coupé. De enige tweede klasse tweepersoons coupe in de hele trein, niet slecht en ook nog eens naast de Samovar (heet water ketel). Eenmaal gesettled kan de reis beginnen, zin in!

Nu al wel geweldig en dan moet de treinreis nog beginnen.

(Vanwege slechte bereikbaarheid en weinig internet is dit even snel geschreven en met enige delay, reisverslag van 4 dagen treinen, Irkustk, Listvyanka volgen laten).